-43-

Misschien had ik wat diplomatieker kunnen opereren. Dat zou ten koste zijn gegaan van mijn eigenheid. Ik zou mijn ziel hebben verloren. Vooral het niet meer deelnemen aan het koorgebed is een obstakel geweest voor het begrip van de anderen voor mij. Maar daar is nooit over gepraat. Nooit heeft een prior of iemand anders gevraagd waarom ik wegbleef uit het koor. Vragen werden nooit gesteld, denk ik, om moeilijkheden te voorkomen. Angst voor ruzie hield dan de monden gesloten.

Maar ik was toch zelf niet altijd zo zelfverzekerd en eigenwijs als ik overkwam. Ik liep bij alle veranderingen die buiten het klooster op mij afkwamen ook wel eens met de oren te klapperen. Karl Derksen heeft tegen mij gezegd dat ik geen organisator ben. Dat geloof ik graag. Maar ik kan wel een steunpilaar van organisaties zijn. Want ik heb er in vele gezeten en ik zit er nog in verschillende. Als ik eenmaal ergens bij betrokken word dan kan ik er niet meer van loskomen. Dan ben ik niet meer weg te branden. Dat is volgens mij ook de reden dat ik altijd in Venlo bleef. Mijn eerste en enige benoeming. Hier zit ik dan, in Venlo. Hier heb ik alles gedaan wat ik gedaan heb. Ik kon niet anders, wel beter. Dat zal dan gebeuren na 22 april 1991, dat betere. Ik word dan 65 jaar. De wijsheid komt toch met de jaren. Nou dan.

Venlo, februari 1991

Hubert Gulickx

op het dankprentje

bij zijn uitvaart  2004

Pater

Hubert Gulickx

†13 -08-2004

Een Dominicaan

tussen het

Bronsgroen

Eikenhout